| |
دوشنبه ۲۴ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۹:۲۵
بروزرسانی ۱۱ ساعت پیش
به روز‌های آخر سال هزار و چهارصد در حال نزدیک شدن هستیم، سالی که در آن انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد و ابراهیم رئیسی با حدود ۱۸ میلیون رای رئیس‌جمهور شد. رئیسی در دوران انتخابات، وعد‌های گوناگون اقتصادی را ارائه می‌داد و از زندگی بهتر با کار و تلاش دولت انقلابی صحبت می‌کرد؛ وعده‌های که تا به اینجای کار، در تحققشان ناموفق بوده و از زمانی که دولت را از حسن روحانی تحویل گرفته است، مردم وضعیت بهتری نداشته‌اند.
به گزارش خبرداغ به نقل از آفتاب‌نیوز؛ آمار و ارقام حاکی از این است که وضعیت اقتصادی و رفاهی مردم نه تنها بهتر نشده، بلکه مدام در حال بدتر شدن است. برای بررسی کارنامه اقتصادی دولت سیزدهم و چالش‌های پیش روی آن، گفتگویی داشتیم با غلامعلی جعفرزاده ایمن‌آبادی، نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی.
جعفرزاده درباره وضعیت اقتصادی و سیاسی فعلی کشور گفت: بنظر بنده امروز در حاکمیت و دولت دیگر تلاشی برای جذب منتقدین و مخالفان نمی‌شود. انگار به میان کشور مرز سفید و سیاه کشیده شده است و مردم به دو دسته انقلابی و ضدانقلاب تقسیم شده‌اند و این بسیار ناراحت‌کننده است. بنده اعتقاد دارم با اینکه خیلی از مردم به وضعیت موجود نقد دارند اما همه مردم به این کشور علاقه دارند و دوست دارند که اوضاع کشور بهبود پیدا کند و ایران به یک وحدت و انسجام برسد. متاسفانه در دولت سیزدهم یک خط‌کشی عجیبی شده و عده‌ای از مردم دوست فرض می‌شوند و عده دیگر دشمن.
فاصله میان دولت و ملت در حال زیاد شدن است
حذف کارمندان بخاطر حمایت از دولت روحانی
این نماینده سابق مجلس افزود: بنده فکر می‌کنم دولت آقای رئیسی باید سیاستی اتخاذ کند که در آن مخالفان دولت هم جذب شوند و با آنها همفکری شود به همانند رفتاری که دولت آقای خاتمی انجام داد. بهرحال ایشان با نزدیک ۱۸ میلیون رای انتخاب شده‌اند که میزان رای بالایی نیست. تا به حال که آقای رئیسی برای جذب منتقدان برنامه‌ای نداشته‌اند و نزدیکان ایشان هم به جای اینکه تلاشی برای جذب مخالفان دولت داشته باشند، بیشتر انزجار عمومی ایجاد کرده‌اند. برخی از افراد در حال حاضر در حال انتقام‌گیری سیاسی هستند که برای کشور بسیار مضر است. ادبیات دولت هم در مواجهه با مخالفان زشت و ناپسند بوده است. شعار‌های انتخاباتی آقای رئیسی نیز تا به حال محقق نشده و قول و قرار‌های دولت ایشان روی زمین مانده است. از طرف دیگر فشار بر مردم زیاد شده که این خود باعث شده تا خیلی از کسانی که به آقای رئیسی رای داده‌اند، پشیمان شوند. به نوعی ما شاهد این هستیم که فاصله میان دولت و ملت روز به روز در حال زیاد شدن است. برای کاهش چنین وضعیتی، باید یک وفاق ملی اتفاق بیفتد چراکه دولت نمی‌تواند با عده معدودی از مردم کشور را مدیریت کند.
جعفرزاده اظهار داشت: انقلاب ما وابسته به مردم است. مردم علایق سیاسی متفاوتی دارند، ولی همه زیر چتر جمهوری اسلامی هستند. ممکن است یک نفر به دولتی علاقه‌مند باشد و یک نفر دیگر به دولت دیگری. اصلا نظام جمهوری و انتخابات به همین معناست. اما از زمانی که این دولت روی کار آمده، فضای سیاسی کشور روز به روز دارد تاریک‌تر میشود. بنده گمان می‌کنم اطرافیان ناآگاه آقای رئیسی دارند ایشان را به سمتی هدایت می‌کنند که از مردم دورتر شوند. این مسئله باعث شده تا هر روز کار برای آقای رئیسی سخت‌تر شود. اگر امروز آقای رئیسی در انتخابات شرکت کند در خوشبینانه‌ترین حالت آرای ایشان ۲۵ درصد ریزش دارد. انگار تیم آقای رئیسی با همه سر دعوا دارند. در برخی از ادارات، کارمندان رده پایین را هم به دلیل اینکه طرفدار دولت قبل بوده‌اند در حال عوض کردن هستند. الان در تمام وزارتخانه‌ها کارمندان از وزرای انتخابی دولت ناراضی هستد؛ چراکه وزرا نگاه درستی به آنها ندارند و مدام در حال خط‌کشی هستند. متاسفانه این رفتار نادرست به سازمان‌های فوق‌تخصصی هم رسیده که اصلا جای اینگونه کار‌ها نیست. این رفتار‌ها به گونه‌ای است که انگار ایشان منتخب ۱۵ میلیون نفر هستند نه رئیس جمهور همه مردم ایران. در این دولت چیزی به نام جاذبه وجود ندارد، فقط همه چیز دافعه هست.
بودجه با یکسری خواب و خیال نوشته شده و یک فاجعه ملی است
وی در خصوص بودجه سال آینده و چگونگی برنامه‌ریزی آن گفت: بودجه‌ای که برای سال آینده نوشته شده است، هیچ پشتوانه اجرایی ندارد. بنده آقای میرکاظمی را در این خصوص به مناظره دعوت می‌کنم. بنظر من این بودجه یک فاجعه ملی است. اولا که بودجه بسیار بی‌انظباتی است و تراز عملیاتی ندارد. دو و نیم تا سه برابر بودجه امسال، بودجه سال ۱۴۰۱ کسری دارد. دوما، این بودجه با یکسری خواب و خیال نوشته شده است و با واقعیت‌های روز جامعه ارتباطی ندارد. به نوعی شعاری بودجه نوشته‌اند. خیلی از وعده‌های انتخاباتی دولت همینگونه بود. از افزایش یارانه‌ها تا قرض نکردن از بانک‌ها. در هیچکدام موفقیتی کسب نکرده‌اند. ثالثا این بودجه بسیار تورم‌زا است و اصلا به فکر تولید نیست. هیچ جای این بودجه مردم مورد توجه نبوده‌اند. الان به غیر از دارو و گندم برای چیز دیگری ارز ترجیحی در نظر گرفته نشده است. این بودجه قطعا مشکل‌آفرین است. بنده برای دیوان محاسبات متاسفم. جای تعجب است که آقای بذرپاش به این وضعیت بودجه اعتراضی نمی‌کند؛ چراکه به گونه‌ای دولت از زیر بار نظارت در این بودجه فرار کرد. وقتی از اعضای هیئت رئیسه کمیسون تلفیق یک نفر اقتصاددان نیست، اینگونه مشکلات در بودجه‌ریزی پیش می‌آید. به صورت کلی بنده این بودجه را بعد از انقلاب، فاجعه آمیز‌ترین بودجه می‌دانم.
فشار مضاعفی بر مردم وارد خواهد شد
این چه جراحی است که پیامدش نابودی مردم است؟
جعفرزاده درباره پیامد‌های عملکرد اقتصادی دولت گقت: دولت و سازمان برنامه بودجه هنوز با مردم صداقت ندارند. پیش‌بینی من این است که قطعا یارانه حامل‌های انرژی حذف خواهد شد و فشار مضاعفی بر مردم وارد خواهد شد و حتی در پرداخت قبوض هم به مشکل می‌خورند. گران‌کردن بنزین در کیش شروع شد و احتمالا برای افزایش قیمت آن برای سراسر کشور نیز برنامه دارند. به نوعی دولت مردم را در سیاست‌های اقتصاد. متاسفانه تیم اقتصادی دولت بسیار ناآگاه و قانون‌گریز هستند و این یک‌دستی مجلس و دولت و قوه قضاییه در این زمینه هم بر مشکلات در این بخش افزوده است. به نوعی این یک‌دستی راهی برای سرپوش گذاشتن برای مشکلات شده است نه حل آنها. اصلا مجلس نباید زیر بار چنین بودجه‌ای می‌رفت چراکه این بودجه برای اولین بار دستوری و تحکمی نوشته شده است. هرکس هم در سازمان برنامه به این بودجه ایراد گرفته، از کار خود برکنار شده است. کسانی که در سال گذشته به بودجه دولت آقای روحانی نقد وارد می‌کردند، امروز کجا هستند؟ مثلا امروز آقای نادران چرا سکوت کرده است؟ بنده قصد دفاع از دولت گذشته را ندارم، اما تمام ایراداتی که به بودجه دولت آقای روحانی می‌گرفتند ده برابرش در این بودجه است و کسی چیزی نمی‌گوید.
وی در گفت‌وگو با آفتاب‌نیوز، چشم‌انداز آینده اقتصادی ایران را اینگونه توصیف کرد: بنده تا به اینجای کار از دولت آقای رئیسی برنامه‌ای برای آینده اقتصادی ایران ندیده‌ام. اصلا ما امروز برنامه هفتم توسعه را در کشور نداریم. سوال من از دولت این است که افق چشم‌انداز اقتصادی ایران کجاست؟! انگار این دولت قائل به برنامه نیست. وقتی رئیس سازمان برنامه و بودجه می‌گوید کاری به برنامه نداریم و به صورت روزشمار پیش می‌رویم، چه توقعی می‌توان داشت. در چنین حالتی نمی‌شود آینده اقتصادی کشور را پیش‌بینی کرد ؛چرا که برنامه‌ای وجود ندارد که بگویم خوب است یا بد. امروز هفت هزار صفحه برنامه اقتصادی دولت آقای رئیسی کجاست؟ بنظرم هرچه سریع‌تر باید یک تیم اقتصادی زبده تشکیل شود تا بتوانند برای اقتصاد کشور برنامه‌ریزی کنند که وضعیت بیش از این بد نشود.
